donderdag 27 september 2012

Olie, zweet, en tranen

Als Han belt dat hij klaar is om te oliën, ben ik onderweg naar de fysio. Even overweeg ik om te spijbelen. Maar ik neem mezelf voor zo hard mogelijk naar huis te fietsen na de duimtherapie. Licht hijgend sta ik later twijfelend voor een dichte deur. Ik hoor Han bezig. Ik roep hem. "Ja hoor, mag open." PLING, de vloer springt op mijn netvlies, traan in mijn ogen.
Als Han klaar is, slaan we ieder een arm om elkaars schouders en kijken naar de vloer. PLING. Wat een hout, wat een ontwerp, wat een avontuur. Morgen klaar, en dan begint het.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten