zondag 30 juni 2019

Het ontwerp

Als je kiest voor een geprinte vloer kan eigenlijk alles. Uit alles is het lastig kiezen. Na de eerste patronen, ideeën en ontwerpen volgden er nog meer ideeën. Daarom waren we bijna blij dat de trompe-l'oeils en de plattegronden afvielen omdat die eigenlijk maar vanaf één plek mooi zijn. Er bleef genoeg over om uit te kiezen.

Uiteindelijk vonden we de ultieme basis: de vijfde druk van Snikken en Grimlachjes. 
Paaltjens wekt wellicht niet de indruk een feestnummer te zijn, naar verluidt heeft hij menig fuif extra cachet gegeven door op tafel te springen en gedichten te declameren, zijn toehoorders uitermate vermakend. 
En die vijfde druk, het is een plaatje, en al bijna een tapijt. Dat ontwerp verdient een podium in het pand waar het boek gedrukt is.


Goed idee! Nu de praktijk nog. 
Eerst moesten we het boek zien te bemachtigen, want de plaatjes op internet waren niet goed genoeg. Boekwinkeltjes bracht uitkomst. 
Maar onze scanner kan niet genoeg pixels produceren voor een hele vloer. Via Cilia (heldin) kwamen we terecht bij Aldo (held) die heel veel pixels kan produceren, én die voor ons min of meer stante pede naar zijn kantoor wilde fietsen. (Het wikken, wegen en knopen doorhakken had nogal wat tijd gekost, dus er was inmiddels enige haast.)

Maar een boekomslag is nog geen passend tapijt. De ruimte is een stuk langwerpiger dan het boek en de spiegel (met knik) moest goed zijn werk kunnen doen. De titel vervingen we door danspassen, nog wat schoonheidsvlekjes wegpoetsen, een geintje toevoegen, dat soort dingen. 


En dan moet het er straks allemaal zo uit komen te zien.