Dickens, Cohen en Roelants

Vandaag kwam een stukje geschiedenis terug in Schiedam. Of eigenlijk weet ik niet zeker of er wel sprake is van terugkomen. Roelants was een poosje uitgever van Dickens. Hoewel hij er goed aan verdiende, verkocht hij de rechten aan de gebroeders Cohen.

Cohen en Roelants

Ik heb nu een uitgave van Dickens waarop op de buitenkant staat: 'GEBRsE.&M.COHEN.' en aan de binnenkant 'H. A. M. ROELANTS'. Even dacht ik dat hij misschien nog gedrukt was bij Roelants, maar nee. Op de volgende pagina staat namelijk: 'Gedrukt bij Gebr. V. Asperen Vd Velde, te Haarlem'.

Foutje of samenwerking?

Is de naam Roelants aan de binnenkant een foutje? Zijn ze, na het aanpassen van de kaft, vergeten het binnenwerk aan te passen? Of werkten ze korte tijd samen? Ik ga op onderzoek uit (en dan zal ik ook zorgen voor betere plaatjes).

  

Dickens-festival in Schiedam

Dickens-festival in Schiedam dus deden wij mee.

Kerst 2017

In het weekend waarin de boom eigenlijk zou komen, sneeuwde het in Nederland en waren er windstoten, allebei flink. Code oranje. Niet echt weer om met vijf meter boom achter je auto te gaan rijden. Het werd dus wat later. Maar natuurlijk kwam hij uiteindelijk aan.

Dit jaar hoefde er maar 40 centimeter af, een record (eerder moest er bijna een meter af). Er was dus voor het eerst ruimte voor de piek!
De sneeuwende kerstboom is dit jaar van boven naar beneden gepromoveerd. Hij sneeuwt op de hand, die dit jaar geel is (de hand, niet de sneeuw) om hem beter zichtbaar te maken. Natuurlijk rijdt ook de trein op de hand en speelt er een vrolijk deuntje.

Een grotere haard

De haard, die sinds maart 2012 brandde, moest groter. Niet om boeken in te verbranden, maar gewoon omdat het nogal lastig en bewerkelijk stoken was in de kleine ruimte. Die was dan ook helemaal niet bedoeld om echt te stoken.

Het was oorspronkelijk een gashaard. Het gas-gedeelte hadden we er allang uitgehaald. Dat het haardje slecht (want met een rechte hoek) aansloot op de schoorsteen, én bovendien erg klein was hadden we tot nu toe voor lief genomen. Maar nu gaat dat veranderen.

De haard is al af, maar het verslagje nog niet.

Droomhuis

In Huizenjacht mochten we lekker los over ons huis.

De Zwarte Hand is terug

Omdat ik de Zwarte Hand zo leuk vind. Omdat we soms in juni vragen krijgen over de Zwarte Hand en dan moeten antwoorden dat het alleen met Kerst is. "De vijf meter hoge kerstboom was een hint."

Eerlijk is eerlijk die hand is natuurlijk niet onlosmakelijk verbonden met de kerstboom. En wat is nou een beter project om de Hand van de plank te halen dan de Piet Paaltjens Recordings? Dus daar istie. Wel even vasthouden want dan speelt het nummer door.
Ik maak nog even een mini-tentoonstellinkje voor achter het raam. Dan heb je wat te zien als je luistert.

Olie op de doolhofvloer

Bij een vluchtige inspectie schrok Han, onze meesterparketteur. Dus hij bereidde ons voor op een schuursessie. Maar toen hij kwam, op zijn knieën viel en wat met poetsspul, olie en doeken in de weer ging op een proefstukje, bleek dat voldoende voor levendige kleuren en goed houtbehoud.

Dus heeft Han de vloer geolied. Daar wordt hij altijd weer mooier van.

Huiskamerconcert Jan Rot - aankondiging

Jan Rot zit vol verhalen en mooie liedjes. We hebben hier al een keer van hem mogen genieten, en 29 oktober weer. Dan kunt u er ook bij zijn, als u snel bent. Omdat de ruimte waar 150 jaar geleden de eerste druk van Snikken en Grimlachjes is ontstaan, en waar dit jaar de cd is opgenomen, niet oneindig is, is het aantal kaartjes beperkt. Bestellen kan hier.

Camera loopt

Of we mee wilden doen met een tv-programma? Eh ja, dat wilden we wel. Toch eerst maar even wat afleveringen gekeken voor we definitief ja hebben gezegd. Zag er wel oké uit, dus is er een 'cameraploeg' (2-persoons) langs gekomen. We zijn een hele middag bezig geweest voor drie minuten. Maar dat geeft niet, want we mochten sabreren, schommelen en praten, dat laatste alleen niet te lang :)

Ik ben benieuwd wat ze ervan maken. We weten nog niet wanneer het uitgezonden wordt.

Nieuwe buren

Tijdelijke buren, ziet er wel gezellig uit toch?

Snikpreviews

Tijdens de Open Monumentendagen 2017 werd er voorgelezen uit Snikken en Grimlachjes, als snikpreview (naast filmpjes van de cd-opnames) van de Piet Paaltjens Parade. Het waren interactieve voordrachten met bijvoorbeeld de vraag naar welke personages er voorkomen in 'De Melkboer' (weet u het antwoord?), en er kon ook meegekeken worden in Piet Paaltjens in beeld. Het leverde mooie gesprekken op. Dank aan de Bibliotheek Schiedam en natuurlijk aan Rob Dijkstra van de boekfabriek.

Open Monumentendagen 2017

Mooie Maandag met The Kik

150 jaar geleden werd de bundel Snikken en Grimlachjes hier gedrukt. Anderhalve eeuw later werd op dezelfde plek de cd met Snikken en Grimlachjes opgenomen.

Deze maandag kwam Dave om The Kik compleet te maken. Het werd een mooie dag met mooie muziek en een goede afsluiting.

De volgende dag ...

'De stoep is weer nat', doch het was niet,

   Dat er 's nachts op die stoep was geschreid

Clean Pete - Paaltjens

Opgenomen Snikken 5: 

50 jaar geleden werd de bundel Snikken en Grimlachjes hier gedrukt. Anderhalve eeuw later werd op dezelfde plek de cd met Snikken en Grimlachjes opgenomen.

Clean Pete

Zondagochtend, voor het eerst een opnamedag zonder de jongens van The Kik. Loes en Renée vullen moeiteloos en spontaan die ruimte. Ze zingen, strijken, ontroeren. Hebben een gedicht gekozen dat mij aanspreekt, maar waar ik eerder blijkbaar overheen gelezen heb. Als ze dan ook nog Hanske van het terras halen om mee te zingen wordt weer eens duidelijk was een feestje je van muziek kunt maken. We vieren het met een sabrage.

Mèèèèèlkboer

Opgenomen Snikken 3: Jan Rot - 150 jaar geleden werd de bundel Snikken en Grimlachjes hier gedrukt. Anderhalve eeuw later werd op dezelfde plek de cd met Snikken en Grimlachjes opgenomen.

Jan Rot maakte al eerder muziek met Piet Paaltjens, nou ja, met An en het ging over Piet Paaltjens. "Zoek maar eens op: verhaaltjes bij Paul de Leeuw." Lekker makkelijk zoeken (niet echt), maar wel gelukt. Voor de PPP-cd nam hij Melkboer op. Een gedichtje waar je even over na moet denken. Het nummer blijft lekker hangen. Ik heb het sinds de opnames het vaakst in mijn hoofd gehad, denk ik. Dat kan ook komen doordat mijn zangcapaciteiten niet zo aansluiten bij bijvoorbeeld het nummer van Clean Pete (komt nog).

Mooi apparaatje, mooie brom

Opgenomen Snikken 2: Aafke Romeijn

150 jaar geleden werd de bundel Snikken en Grimlachjes hier gedrukt. Anderhalve eeuw later werd op dezelfde plek de cd met Snikken en Grimlachjes opgenomen.

Op opnamedag 2 kwam Aafke Romeijn en het liep als een trein. Dat is een flauw rijmpje en dat terwijl ze niet eens 'Aan Rika' had uitgekozen (dat komt later). Maar Aafke merkt zelf ook op dat het werk van Piet Paaltjens rijmt, zie hiervoor het officiële fimpje van de Piet Paaltjens Parade. Hier een Snikpreview, een heus stukje bootleg van het nummer van Aafke under construction.

Opgenomen Snikken 1: Freek de Jonge

150 jaar geleden werd de bundel Snikken en Grimlachjes hier gedrukt. Anderhalve eeuw later werd op dezelfde plek de cd met Snikken en Grimlachjes opgenomen.

Het begon op dinsdag 22 augustus. Muziek- en studeerkamer werden leeg geveegd en de complete inrichting van een studio werd naar binnen gedragen. Smurfin werd opgehangen (om in het thema te blijven) en zelfs de douche werd geconfisqueerd.

De muzikanten van The Kik druppelden binnen, en nog iets later was daar, in zijn blauwe pak, Freek de Jonge. Hij zwaaide naar de rondvaartboot, gaf een interview en kwam binnen om aan zijn nummer te werken. Hij stelde nog een paar vragen over mijn boekenkast, dominee HaverSchmidt, 3D-printen, en begon. Voorzingen, bespreken, uitproberen, aanpassen, lol trappen en opnemen.

Kinderlogeerkamer 2

Kinderlogeerkamer 1

Gedriedeeprinte houder omdat we de gordijnrail anders niet vast konden maken.

Pur verwijderen

Tijdens het isoleren van de Ridderzaal was er wat pur op de voorgevel terecht gekomen. (omdat er een gat in de gevel zat). Van binnen konden we er net niet bij, en om er van buiten bij te kunnen moet je een hoge ladder hebben. Die hebben we nu.

"Hoe komen we hieruit?"

Iemand vroeg het echt, een paar weken geleden in onze ridderzaal: "Hoe komen we hier nou straks weer uit?" Hij had een half uur daarvoor haastig plaatsgenomen, omdat hij wat te laat was. Helemaal tot rust gekomen was hij blijkbaar nog niet, want dan had hij de deur toch echt wel zonder extra aanwijzing kunnen ontdekken.

Wij wilden het al lang iets moeilijker maken en dit weekend was daar eindelijk de tijd rijp voor. Het begon met de vraag hoe we het gingen doen. Al die tijd waren er verschillende opties waar we over twijfelden. Zaterdagochtend viel ook het principe van de koelkastdeur af en kozen we definitief voor de schuine stukken uit de uitstekende delen zagen.

De eerste stap was dat er iets dat gelijmd moest worden wat een poos moest drogen. Daar zaten we, net een daadkrachtig besluit genomen, klaar voor de klus, en nu moesten we wachten. Gelukkig was er genoeg te doen en konden we met een andere klus aan de slag: Laat maar schuiven (zie hieronder).

Verder was het veel zagen, passen en meten. Het was dan ook niet geheel toevallig dat we dit weekend hiermee aan de slag gingen. Dinsdag was eindelijk de langbetwijfelde zaagtafel geleverd. Zagen, passen en meten dus, en ook nog wat hameren, schuren en lakken.

Bij het zagen sneuvelde overigens de dikkepeerzaag. Ik denk nog steeds een beetje dat het komt doordat we in ons toch best wel uitgebreide assortiment zagen geen reciprozaag hebben. De dikkepeerzaag werd als zodanig gebruikt en gaf de geest (compleet met rookwolkje). Ik moet zeggen dat de nieuwe dikkepeerzaag het reciproklusje zonder haperen heeft afgemaakt dus misschien was de oude toch al wel een beetje kapot.
Anyway, het is af, op wat puntjes op de i (lijntjes op de schuine kanten, wegwerken van de spijkerkopjes) na.

En misschien nog een schilderijtje wat half op de deur komt. Want je moet de boel niet te serieus nemen.

Laat maar weer schuiven dat raam

We waren klaar voor de klus. Voor een andere klus, die hierboven welteverstaan, de deurlambriseringsklus. We moesten echter wachten op drogende lijm. Dat hadden we wel een beetje voorzien hoor, dus we wisten wat we in de tussentijd konden doen: het raam maken.

Het statige schuifraam schoof nog wel, sterker: het schoof alleen nog maar, het bleef niet hangen. Het was misschien wel statig maar niet statisch. Logisch, want de touwen waar de contragewichten aan zouden moeten hangen waren niet meer zichtbaar. Dus moesten we iedere keer in de weer met een houtje en kon het raam maar op één stand open.

We hadden al tijden geleden touw besteld om dit te herstellen, maar ja, het is nog best een klus. Het kozijn moet open en voordat het echt goed open kan, moet de lambrisering eraf. Gelukkig waren we toch al in de lambriseringsmood. Dus ging alles eraf. Altijd leuk om weer oude weggestopte stukjes huis te kunnen bekijken.

Het raam moest even naar naar binnen. Dat was een fijne bonus. Konden we eindelijk de verfspetters die niet nader te noemen schildersbeunhazen er een paar jaar geleden op gekliederd hadden, verwijderen. En passant ook nog een meeuweflatsje.

Verder met de touwen en de contragewichten. Even waren we verbaasd om links veel meer gewicht (aan elkaar gebonden met installatiedraad) te vinden dan rechts. Maar zo gek is het niet. Het betekent dat het raam een beetje gaat schranken en dus beter blijft hangen in de positie waarin je hem hangt.

Een touw bleek nog intact, het was alleen los geschoten. Dus we hoefden maar één nieuw stuk. Wel allebei even opnieuw in elkaar vlechten. Heel simpel eigenlijk. Toen kon alles er weer op. En kon het raam weer open, wagenwijd of op een kiertje, en ook weer dicht. Fijn.

Een foto van het eindresultaat is niet zo heel veel anders dan daarvoor, maar het zou nog wel aardig zijn als die nog komt.