Bouwpakket

We mochten terug naar het Walhalla van stenen snuisterijen om ons eigen stukje Akropolis te halen. Wat een feest. We moesten de Akropolis wel contant betalen. Het was niet meegevallen om op zaterdag zoveel geld op te nemen. Nou hielp het niet dat de bus eerst gemaakt moest worden, en Wouter er dus uitzag als een bandiet toen hij zijn rekening kwam plunderen. Maar we waren er dan toch, mét rijdende bus en mét geld.
Kristof vertelde hoe lastig het was geweest om de schouw goed te demonteren en in te pakken. Dat belooft veel goeds voor het remonteren. We kregen er geen Ikea-handleiding bij. Hij reed het pakket met een vorkheftruck de bus in. Jammer dat we thuis niet zo'n ding hebben.
Thuis brachten we de onderdelen één voor één naar boven. Blijmoedig renden we op en neer, steeds iets langzamer, tot er nog één stuk lag. Groot en zwaar. Gelukkig was daar de hijsbalk, en buurman Joop. Buurman Joop had die hijsbalk niet nodig. Hij had hem best met blote handen naar boven kunnen tillen. Ongetwijfeld, buurman Joop is sterk, heel sterk. Maar wij vonden het al fijn dat hij die paar honderd kilo naar binnen kon halen terwijl het aan de lier hing te bungelen voor het raam.