Seamoreless

"Wie hem hier weg kan halen, mag hem houden" "Meen je dat?" "Ja." Hans kent ons nog niet zo lang en kijkt een beetje verbaasd van Wouter naar mij. We zijn nog maar net klaar met lachen om de lelijkheid van het ding.
Wouter legt hem uit dat als het maar hoog genoeg scoort op de over-de-top-schaal, lelijkheid voor ons geen punt meer is. Hij gelooft toch maar half dat we hem echt willen hebben. "Bespreek het nog maar even." zegt hij.
We hoeven alleen maar te bespreken of het past en hoe we het ding thuis krijgen.
We meten en weten: het gaat passen, ook door de deur.
Hoe we het ding thuis krijgen, is een ander verhaal. Het weegt 120 kilo, is groot en nogal breekbaar. Maar met tips van buurman Rodney, een bejaardendouchegreep van Blokker, 2 hondjes, 2 spanbanden, en de spierkracht van buurman Pieter en Hans krijgen we hem ook thuis. De foto's zijn niet van de spannenden momenten want op de één of andere manier lukt het mij nooit om dan foto's te maken ;)

Hij -of eigenlijk moet ik vanaf nu maar respectvol 'zij' zeggen- staat tijdelijk in het achterommetje. De uiteindelijke bestemming is de danszaal, past mooi onder de trap. Het gaat nog een tijdje duren voor ze daar terecht kan, maar dat geeft niet.