Geamuseerd kijk ik naar het witte autootje dat achteruit over de Lange Haven crosst. "Moet hier toevallig een vloer komen?" vraagt de jongen die uitstapt. Ik kijk verbaasd naar zijn auto. Als daar genoeg in zit om onze vloer te maken, is het innovatief spul. Daar komt zijn maat al aan, met busje en aanhanger.
Keurige mannen. Het valt ze tegen dat het 'klein' in 'klein trappetje' voornamelijk op de breedte slaat en niet op het aantal treden, én dat er daarna nog een trap volgt. Ben ik even blij dat die omschrijving niet van ons komt. Een beetje mopperend maar zonder echt te vloeken tijgen ze evenwel energiek aan het werk. Geen kraan in de buurt? Halen ze het water gewoon uit de 'sloot'. De woorden 'gracht' en 'haven' schieten door mijn hoofd, en ik moet lachen om mezelf. Verder zijn de mannen complimenteus over ons huis en de plek, dus ik houd gelukkig mijn mond.
Er wordt water gemengd bij zand en vezels, maar veel minder dan ik gedacht had. Vrij droog en korrelig wordt het in emmertjes naar boven gebracht, waar het glad gestreken wordt. Klinkt makkelijk, maar ik heb veel pareltjes gezien. Tot slot worden de keuken en alle traptreden keurig geveegd, en nu hebben we een vloer in de bioscoop met een verwarming erin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten